Het voorbije jaar werd de journalistiek vaak betwist door velen. Als er iets verkeerd ging in de berichtgeving werden de media meteen door het slijk gehaald. 2013 was een jaar van pieken en dalen voor de journalistiek: grote mediabedrijven kondigden forse ontslagrondes (zoals bijvoorbeeld Sanoma en De Persgroep) aan maar er werden ook heel wat nieuwe journalistieke initiatieven ontwikkeld. Het traditionele businessmodel werd onder de loep genomen want er was de opmars van de digitalisering.
Het internet heeft niet alleen het verdienmodel op zijn kop gezet maar het heeft ook de rol van de journalisten veranderd. Iedereen kan nieuws en zaken delen waar en wanneer hij of zij wil. De toekomst van de journalistiek zal niet alleen afhangen van de manier waarop geld verdiend wordt, maar ook de manier waarop informatie wordt verzameld en overgebracht. En dat komt uiteindelijk neer op de journalist zelf: zijn talent en vakmanschap. Zijn vermogen om de wereld zo aan ons te presenteren dat wij bereid zijn ervoor te betalen.
De soorten journalisten die we in de toekomst zullen nodig hebben: de expert, de klokkenluider (sinds het Snowden-verhaal in 2013 een opmerkelijke, interessante vorm van journalistiek), de mooischrijver (iemand die de kunst van het verhalen vertellen zeer goed onder de knie heeft), de duider (een beetje de psycholoog onder de journalisten), de analist (degene die de data juist weet te filteren) en de verrasser (heeft een unieke kijk).
En verder mogen we natuurlijk niet vergeten dat de digitalisering van de media steeds meer blijft ontwikkelen en dat we mee moeten met deze trend.